Hangisi acaba?

oğlumla bu hafta sonu ilginç bir diyalog yaşadım.
oğlum 4.5 yaşında ve o 2 yaşında iken annesiyle boşandık.
o yüzden anne ve babasını yan yana pek göremedi.
tabi bunun yarattığı boşluğu ikimizi de güzelce kullanarak doldurmaya çalışıyor.
hafta sonu bana "baba bu hafta bana yeni oyuncak almadın,kızdım sana" dedi.
bende ona evde onlarca oyuncak olduğunu onlarla oynayabileceğini söyledim
bana baktı baktı sustu yutkundu sanki karşımda kocaman bir adam var ve ona zor gelen birşeyi söyleyip söylememek arasında gidip geliyor.
anaaa dedim sağlam bir laf geliyor...
sana bir şey söyleyeceğim baba dedi
ben evini ve seni bana hep yeni şeyler aldığın ve kendimi burada rahat hissettiğim için seni çok seviyorum...
buyur burdan yak
len oğlum böyle sevgi mi olurundan tutun da annen sana yeni şeyler almazsa onu damı sevmeyeceksine kadar
bir sürü zavallı laflar ettim ona.
sustu dinledi ama en sonunda
eee baba sana açıkça söyledim ben seni böyle seviyorum niye sorup duruyorsun dedi.
neye şok olacağımı şaşırdım. dediklerine mi bende yarattığı etkilere mi?
konuyu kapadık akşam onu annesinin evine bıraktım, eve döndüm ve düşünmeye başladım
oğlum beni kendi gözünde nasıl gördüğünü, beni neden sevdiğini açıça ortaya koymuştu
ben ise kırılan egomun peşinde koşuyordum.
iki şansım var;
ilki oğlumun beni böyle görmesinden alınıp ona beni nasıl görmesini istediğimi anlatıp üzerinde baskı kurmak
yada kendisi beni başka bir kalıba sokup "seni artık böyle görüyorum" diyene kadar onun "eğlencesi" olmak.
benimle eğleniyorsa ya eğlencesini bitireceğim yada bende onunla onun benimle eğlendiği gibi eğleneceğim.
sanırım ikincisini yapacağım.
beni hangi gözle gördüğünü dilinden çıkarıp benimle paylaşmaktan korkmayan oğlumla gurur duyuyorum.
eğlencesini üzmek pahasına doğru bildiğini söyledi.
bizim gibi lafı dolaştırıp binbir kalıba sokmadı.
teşekkürler oğlum...